سخنی با کمپین ها؛ بزرگترین کمک برای غزه!
غزه مظلوم است، قبول! اما مگر هر مظلومی کربلاساز است؟ ما قبل و ما بعد عاشورا پر است از مظلومیت اما کربلا فقط مظلومیت نیست، اصلا سپاه حسین علیه السلام الگو شد که یک وقت با مثال های دم دستی هیئت نگیریم... یک نقل قولی شنیدم که غزه ای ها خون اهدایی ایرانی ها را برگردانده اند و حرف نجاست زده اند و از این ها؛ کاری به راست و دروغش ندارم اما هیچ بُعدی هم ندارد! مگر غزه معصوم است یا رفیق جنگ ماست؟ ذره ای تعجب نخواهم کرد اگر بشنوم موشک های مقاومت قصد حمله به ایران را دارند که به گواه تاریخ درس بصیرت را با تک ماده قبول شده اند آن هم همین تازگی ها، آن هم به کمک حزب الله ها... غزه دانشگاه مظلوم-ی است، آنجا پی استاد حماسه و اقتدار و هنر و دروس عاشورایی نگرد و مظلومی هم پاس کردن نمی خواهد بلا شک!
اما اسراییل، یزید هست، با همان شرارت ها، با همان کودک کشی ها، با همان ترس ها، با همان گوش کر ها، با همان و همان و همان، "شمر زمانه" را حالا مطهری ها که هیچ، بچه های ما هم فریاد می زنند با مرگ بر اسراییل ها و با لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است.
ما صبح کرده ایم و دم خروس خوان صدای گریه ی مادر فلسطینی را شنیده ایم، خب راستش مسلمانی که ما باشیم کمک را کرده ایم، نوشابه هم باز کرده ایم، مثل در های نجاتی که برای سیل پاکستان و قحطی سومالی و زلزله فلانجا، باز کرده ایم، اما اگر کمپینی باشد، حرکتی باشد، شوری باشد، موجی باشد، با عنوان غزه بی خود می شود. خنده دار می شود اصلا...اگر دم "یا لیتنی کنت معکم" داری "شمر زمانه ات را بشناس" و تمام!!! ول کن مثال های دم دستی را، "اسرائیل، باید از صفحه روزگار محو شود"
